නලින්ද සිල්වා

0
1364

නලින්ද සිල්වා කියන්නේ දන්නා දෙයක් නොතේරෙන ලෙස කීම නිසා ජනප්‍රියත්වයට පත් වුනු බටහිර උගතෙක්. ලංකාව කියන්නේ ඕනම පිස්සෙකුට පවතින සමාජ ගලායාම අපගේ වචන වලින් කියනවා නම් මහජන අවකාශය තුල පවතින විනෝදය අනුමාන කර එයට අනුකූලව ක්‍රියාකිරීම තුලින් ඕනෑම යමක් කල හැකි සමාජ අවකාශයක් පවතින සමාජ ඒකකයක්.
නලින්ද සිල්වා ඉදිරිපත් කල බව කියන්නේ නිර්මාණාත්මක සාපේක්ශතාවාදය යැයි ඔහු ප්‍රකාශ කරනවා.
දැන් අපි බලමු නලින්ද සිල්වා අලුතින් ඉදිරිපත් කරන ලද දැනුම මොකක්ද සහ එහි පවතින නොදැනුම ,පරස්පරතා විමසා බැලීමට.


~නලින්ද සිල්වා ගේ චින්තනයට ඇති යටත් විජිත බාවයේ බලපෑම .


ලංකාව කියන්නේ යටත් විජිත රාජ්‍යක්. 1505 න් ආරම්භ වෙච්ච යටත් විජිත කරනයේ අවසානය සංකේතීයව අවසාන වෙන්නේ 1948 දී , ඒ කියන්නේ සියවස් හතරකට වඩා වැඩියි. මේ කාලය ඇතුලේ ගොඩ නැගුනු බටහිර දැනුම (නලින්ද සිල්වා කියන බටහිර චින්තනය) තුලින් තමයි ලාංකික අපි ලෝකය දකින්න පුරුදු වුනේ සහ අදටත් ලෝකය දකින්න පුරුදු වෙලා තියෙන්නේ. මේ යටත් විජිත කරනය කියන්නේ අපි සියලු දෙනාටම ක්ෂිතිමය අත්දැකීමක්, ගැලවෙන්න බැරි, කිසිවිටකත් අමතක කරන්න බැරි සිදුවීමක් (Traumatic experience ).
පුරාවිද්‍යාව , ඉතිහාසය , වාරිමාර්ග, කෘෂිකර්මය , විද්‍යාව , තාක්ෂණය ආදී සියලු දැනුම පිලිබද සංකල්ප අප තුල ගොඩනැගෙන්නේ මෙම යටත් විජිත කරන‍ය එක්ක. ඒක හරියට කිසියම් භූමි ප්‍රදේශයක් වටා තියෙන විශාල අගලක් වගේ, එම භූමියෙන් පිටට යනවා නම් යන්න වෙන්නේ මෙම අගල පසුකරලාම තමයි , ඒ ඇරෙන්න යන්න කිසිම ක්‍රමයක් නැහැ, මේ අගල අමතක කරලා, එහි බලපෑමක් නැතිව එලියට යන්නම බැහැ.
අන්න ඒ වගේ අපි අපේ උරුමය, අතීත දැනුම හොයාගෙන යනවා කියන්නෙම අපගේ යටත් විජිත කරනය තුලින් අප තුල ගොඩ නැගෙන (බටහිර දැනුම සහ ඒ හරහා ගොඩ නැගෙන චින්තනය . එයට ගැරහීමෙන් හෝ එම චින්තනය ප්‍රතික්ශේප කල පමනින් එම චින්තනයෙන් මිදිය නොහැකිය ) අප අද ජීවත් වන තැන සිට ආපසු හැරී බැලූ විට පසු ආවර්තිතව අපිට පෙනෙන සහ හැගෙන අදහසක් මිස සැබෑවටම පැවති අතීත ශ්‍රී විභූතිය නැමති වාස්තවිකත්වයක් නොවේ. මෙම අදහස යනු තේරුම් ගැනීමට අපහසු, දේශප්‍රේමින් කුපිත කරවන සුලු අදහසක් වීමට ඉඩකඩ වැඩි වුවත් සත්‍ය එයයි.

මා ඉන් විස්තර කරන ලද්දේ නලින්ද සිල්වා ඉතා කෝපයෙන් නලියමින් ඉදිරිපත් කරන ලද ‘සිංහල බෞද්ධ චින්තනය’ නැමති ඉතා උත්කෘෂ්ට න්‍යාය ගොඩ නැගීම යන්න පවා ඇති වන්නේ කිසියම් සාරාත්මක පදනමකින් නොවන බවත් එය ගොඩ නැගෙන්නේ යටත් – විජිත කරනය තුල ගොඩනගන ලද දැනුමක් තුලින් පසු ආවර්තිතව – retroactive essence – ඇතිවන අදහස් තුලින් බවයි.


~මනංකල්පිතව පවතින්නේ යැයි උපකල්පනය කරමින් ඉදිරිපත් කරන න්‍යායික අදහසේ පවතින පරස්පරතා විමසා බලමු.
නලින්ද සිල්වා ඉදිරිපත් කරන මිහිදු හිමියන්ගේ තර්කන ක්‍රමය ..

මිහිදු හාමුදුරුවෝ දේවානම්පියතිස්ස රජුගෙන් අහපු අඹ ප්‍රශ්නය සහ නෑදෑ ප්‍රශ්නය අපි කවුරුත් වගේ අසා තිබෙනවා. නෑදෑ ප්‍රශ්නය අවසානයේ මිහිදු හාමුදුරුවෝ රජුගෙන් අහන්නේ ‘මහරජ ඔබේ නෑයෝත් නොවන නොනෑයෝත් නොවන අය ඉන්නවාද?“ කියන ප්‍රශ්නයයි. එවිට රජු උත්තර දෙන්නේ ඒ ‘මමය‘ කියලා.

=========================================

“මේ අඹ ගස හැර තවත් අඹ ගස් තියෙනවා ද?”

“ඇත, ස්වාමීනි.”

“ඒ අඹ ගස් හැර තවත් ගස් තියෙනවා ද ?”

“ඇත ස්වාමීනි..බොහෝ ඇත.”

“ඒ ගස් සියල්ල හැර තවත් ගස් තියෙනවා ද ?”

“ඇත ස්වාමීනි..ඒ මෙම අඹ ගසයි.”

මෙහි අවසාන පියවර දක්වාම තිස්ස රජු විසින් කිසිම ගසක් නිශ්චිත ලෙස හඳුනාගෙන නැහැ. තිස්ස රජු දන්නේ “ගස” හා “අඹ ගස” කියන වියුක්ත සංකල්ප ගැන පමණයි. ඒ ගස් කිසිවක් තිස්ස රජුගේ මනසේ මිස මහ පොළොවේ නැහැ (nowhere). නමුත්, අන්තිමට “ඇත ස්වාමීනි” කියා කියන්නේ මේ දැන් මේ මෙතැන (now,here) තිබෙන අඹ ගසක් ගැනයි. ඒ අඹ ගසත් ඇත්තටම තිබෙන එකක්ද කියන එක වෙනම ප්‍රශ්නයක්. ඉංග්‍රීසියෙන්නම් ඔය මැද කොමාවේ වෙනසනේ. කොහොම වුනත් අනෙක් සියලුම ගස් වියුක්ත සංකල්ප පමණයි. ප්‍රශ්න වටය අවසානයේදී නිශ්චිත අඹ ගසක් දැන්, මෙතැන තිබෙන බව තිස්ස රජු දකිනවා. රහත් වී සිටි මිහිඳු හිමිටනම් එතැන අඹ ගසක් නැති බව පෙනෙන්න ඇති.

මේ ප්‍රශ්න වටය අවසානයේදී තමන් විසින් මෙහි දකින අඹ ගස සැබෑවටම තිබෙන අඹ ගසක් සේ දකින්නට හෝ පෙනෙන්නට හේතු වෙන ක්‍රියාවලිය ගැන අදහසක් තිස්ස රජුට ඇති වුනාද නැද්ද කියා මම දන්නේ නැහැ. මිහිඳු හිමි විසින් පළමු ප්‍රශ්නය අසද්දී තිස්ස රජුට මෙහි දැන් තිබෙන නිශ්චිත අඹ ගස පිළිබඳව සුවිශේෂී වූ දැනුමක් තිබුණේ නැහැ. ඒ නිසා, එය ඔහුට තවත් එක් අඹ ගසක් පමණයි. අඹ ගසක් පෙර කවදාවත් දැක නොතිබුණානම් තිස්ස රජුට මේ ගස තවත් ගසක් පමණයි. එහෙම වුනානම් පිළිතුරු දෙන්න වෙන්නේ “නමක් ගමක්නම් දන්නේ නැහැ. හැබැයි ගහක්” කියලයි.

ගස වගේම අඹ ගසත් වියුක්ත සංකල්ප. ඒ වියුක්ත සංකල්ප වලට හේතුව දැනුමයි. අඹ ගස ගැන දැනුමක් නැත්නම් මනසේ අඹ ගසක් හැදෙන්නේ නැහැ. ගස ගැන දැනුමක් නැත්නම් මනසේ අඩු වශයෙන් ගසක් හෝ නැහැ. අඹ ගස හෝ ගස දකින්න උදවු වෙන්නේ දැනුමයි. එහෙත් දැන් මෙතැන තිබෙන නිශ්චිත අඹ ගසක් පිළිබඳව එවැනි දැනුමක් තිස්ස රජුට නැති නිසා එය ඔහු දෑසින් දැක්කත් එම අඹ ගස පිළිබඳ නිශ්චිත හෝ වියුක්ත සංකල්පයක් ඔහුගේ මනසේ නැහැ. ඒ නිසා, තිස්ස රජු මිහිඳු හිමිගේ පළමු ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු දෙන අවස්ථාවේදී එම අඹ ගස නිශ්චිත අඹ ගසක් ලෙස දකින්නේ නැහැ.

මෙහි දැන් තිබෙන අඹ ගස තිස්ස රජු මීට පෙර දැක හඳුනාගෙන නැහැ. ඒ නිසා, මිහිඳු හිමි විසින් පළමු ප්‍රශ්නය අහන විට තිස්ස රජුට එම අඹ ගස ගැන නිශ්චිත දැනුමක් නැහැ. ඔහුට පුළුවන්කම තිබෙන්නේ තමන්ගේ දැනුම උපයෝගී කරගෙන “ගස” කියන වියුක්ත අදහස ඇතුලේ තිබෙන අවිනිශ්චිතතාවය “අඹ ගස” දක්වා අඩු කිරීම පමණයි. සාමාන්‍යයෙන් දැනුම ලබා ගැනීමේ ක්‍රියාවලිය කියන්නේ මෙයයි.

=========================================

මෙම ප්‍රශ්නය වටා පැවති සංවාදය සම්බන්ධයෙන් අපටද නලින්ද සිල්වා සමග විසංවාදයක් නැත. අනුභූතික ලෝකය සමග ඉන්ද්‍රිය ගෝචර ප්‍රත්‍යක්ෂය පිලිගනිමින් කටයුතු කරන විට අප කටයුතු කරන්නේ එම තර්ක ඥානනයට අනුකූලවය. එසේ නැතහොත් අපගේ භෞතික ලෝකය තුල අපගේ එදිනෙදා කටයුතු පවත්වාගෙන යාමට නොහැකි වනු ඇත.


බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානුවන් පමණක් නොව නලින්ද සිල්වා ඇතුලු මහා ප්‍රාඥයන් ද ඇතුලත් පෙරදිග ලෝකයේ නුවණැත්තන්ද අනුභූතික ලෝකය තුල ගනුදෙනු කිරීමේදී පදනම් වනුයේ මෙම තර්ක ක්‍රමයට අනුකූලවය.


ප්‍රශ්නය ඇතිවන්නේ සහ සාකච්ඡා කල යුත්තේ දෙවන ප්‍රශ්නය එනම් රජු සහ ඔවුන්ගේ ඥාතීන් සම්බන්ධ සංවාදය පිලිබද වය.

ඥාතීන්ගේ ගැටලුව ……

ඉහත කුලකවල රජුව ලකුණු කරන්ඩ තැනක් නෑ. ඒකට හේතුව කුලක යනු ද්විකෝටිකය මත ගොඩනැගුනු ගණිතමය පද්ධතියක් වීම. එනම් A සත්‍ය නම් ~A අසත්‍ය බවත්, A අසත්‍ය නම් ~A සත්‍ය බවත් තමා එහි පදනම. එය යොදා ගත හැක්කේ නිරපේක්ෂ සහ සාධාරණ (generalized) නිරීක්ෂණවලට. නමුත් නෑදෑ ප්‍රශ්නය එහෙම එකක් නොවේ. එය නිරීක්ෂකයාට සාපේක්ෂ ප්‍රශ්නයක්. එහි A අසත්‍ය මෙන්ම ~A අසත්‍ය වෙන අවස්ථාවක් තියෙනවා (ඊට අමතරව චතුස්කෝටිකයේ ඇත්තෙ A මෙන්ම ~A සත්‍ය වෙන අවස්ථාවයි) . අඹ ප්‍රශ්නයේත් මේ ලක්ෂණයම තියෙනවා. එකම වෙනස එහි චතුස්කෝටිකය යොදා ගන්නෙ පද්ධතියට පිට ඉදලා.-

නලින්ද සිල්වා මෙම ගොඩනගන ප්‍රස්තුතය සම්බන්ධයෙන් ”සමබිම පක්ශය” පදනම් වන දාර්ශනික ආස්ථානය සමග කිසිදු පරස්පරතාවයක් නැත. එමෙන්ම එම ප්‍රස්තුතය ගොඩනගන ලද්දේ බුදුන් වහන්සේ විසින් යැයි පුරාජේරු නැගීම සම්බන්ධයෙන් ද අපට ආරෝවක් නැත. අප දන්නා පරිදි යුරෝකේන්ද්‍රීය දාර්ශනික දැනුමට අනුවද මෙම චින්තනය අරුම පුදුම එකක් වන්නේ නැත.

ඩෙකාට්ස් ගෙන් පසු බිහිවූ සියලුම දාර්ශනිකයන් මෙම චින්තනය සමාජ විද්‍යාව සම්බන්ධයෙන් පදනම් කරගන්නා ලදි.


මිහිදු හිමියන් සම්බන්ධ කර ගනිමින් නලින්ද සිල්වා කරන අඹ ගස් පිලිබද ප්‍රශ්නා වලිය හා රජුගේ නෑදෑයන් පිලිබද ප්‍රශ්නාවලියෙන් පෙන්වා දෙන්නේ තමාට ප්‍රශ්ණය ”බාහිර” – External- වූ විට සහ තමා ප්‍රශ්ණයේ කොටසක් බවට පත් වූ විට ඇතිවන අනුභූතික තර්ක ක්‍රමයේ ඇතිවන පරස්පරතාවය පෙන්වා දීමයි. නලින්ද සිල්වා ම සදහන් කරන පරිදි අනුභූතික ලෝකයට අදාලව යම් ප්‍රස්තුතයක් සත්‍ය වන්නේ නම් එහි නිශේදනාත්මක ප්‍රස්තුතය අසත්‍ය වන බවත්, එහි ප්‍රතිලෝම ය එනම් යමක නිශේදනාත්මක ප්‍රස්තුතය සත්‍ය වන්නේ නම් එහි පදනම් මූලික ප්‍රස්තුතය අසත්‍ය වන බවත්ය .

මෙය සරල උදාහරණයකින් තේරුම් ගනිමු . අඹ වත්තක ඇති අඹ ගස් පෙන්වා මේ සියලු ගස් අඹ ගස් යැයි ප්‍රස්තුතයක් ගොඩ නැගිය හැකිය. එහි නිශේදනාත්මක ප්‍රස්තුතය වන්නේ මේ අඹ ගස් අඹගස් වන්නේ නැතැයි යන ප්‍රස්තුතයයි. ඒ අනුව මේ ප්‍රස්තුතයන් දෙකම එකවිට සත්‍ය වීමට නොහැකිය. එකක් සත්‍ය වන්නේ නම් අනෙක අසත්‍ය විය යුතුමය.
නලින්ද සිල්වා ඉදිරිපත් කරන අනුභූතික තර්කනය අප දන්නා පරිදි බටහිර ලෝකය තුල පමනක් නොව පෙරදිග ලෝකය තුලද අනුභූතික ලෝකය තුල වැඩකටයුතු කිරීමේදී යොදා ගන්නා සාමාන්‍ය තර්කන විදික්‍රමයයි. මෙහි කිසිදු නවතාවයක් ඇති බවක් පෙනෙන්නේ නැත.

නලින්ද සිල්වා ගේ දෙවන ප්‍රශ්නාවලිය හරහා ඉදිරිපත් කරන්නේ තමා කිසියම් ප්‍රශ්නයක පාර්ශව කරුවෙක්, නැතහොත් නිරීක්ෂකයා , නිරීක්ෂ්‍යයයේ කොටසක් වන විට පෙර සදහන් කල ආකාරයේ සරල බාහිරත්වයකින් ප්‍රශ්නයට පිලිතුරුක් නොලැබෙන බවයි.


ඉන්පසු නලින්ද සිල්වා කියන්නේ මෙම චින්තන ක්‍රමය බුදුන්ගෙන් ආරම්භ වී පෙරදිග චින්තනය තුල පමනක් පවතින බටහිර යුදෙව් චින්තනය අසාවත් නැති චින්තනයක් බවයි. නලින්ද සිල්වා ගේ බටහිර යුදෙව් චින්තනය සම්බන්ධයෙන් ඇති බද්ද වෛරය කුමක්ද යන්න අපට අදාල නැති නමුත් බටහිර දාර්ශනික චින්තකයන් නිරීක්ෂකයා සහ නිරීක්ෂ්‍යය අතර සම්බන්ධය ඉතා ගැඹුරින් අධ්‍යනය කර සංකල්ප ගත කර ඇති බව නම් දනිමු.


විශේෂයෙන්ම කාන්ට්ගෙන් පසුව බිහිවූ මහද්වීපික දර්ශනවාදීන් විසින් තමා ප්‍රශ්නයක කොටස් කාරයකු වන විට තමන් නිරීක්ෂණ කරන දෙයට, තමා සම්බන්ද වන ප්‍රපංචයට ඇතිවන බලපෑම සම්බන්ධයෙන් විශාල දාර්ශනික ගොඩ නැගීම කර ඇත.

 

නලින්ද සිල්වා හැසිරීමෙන් කුලප්පු කාරයෙක් බව පෙන්වන ලෙසටම එතුමාගේ දාර්ශනික කුලප්පුව ප්‍රදර්ශනය කරන්නේ මිහිදු හිමියන්ගේ ඥාති ප්‍රශ්නය පැහැදිලි කිරීමෙන් පසුවය.


ඔහු කියන්නේ නිරීක්ෂකයා ,නැතහොත් තමා යම් ප්‍රශ්නයක කොටස් කරුවෙක් වන විට නිරීක්ෂකයාට නිරීක්ෂ්‍යයෙන් ගැලවිය නොහැකි බවත් බටහිර යුදෙව් චින්තනයට අනුව එසේ කල නොහැකි බවත්ය. (බටහිර යුදෙව් චින්තනයට එසේ කල හැකිද නොහැකිද යන්න අපට එතරම් වැදගත් සාකච්ඡාවක් නොවන නමුත් මා ඉහත සදහන් කල කාන්ට් ප්‍රමුක මහද්වීපික දර්ශනය තුල නම් මෙය ඉතාම ගැඹුරින් සාකච්ඡා කර ඇත. ඔවුන් බටහිර යුදෙව් ක්‍රිස්තියානුවන්ද නැද්ද යන්න අපට වැදගත් වන්නේ නැත).

මෙම තර්කය ඉදිරිපත් කරමින් නලින්ද සිල්වා කුලප්පු වී කියන්නේ නිරීක්ෂකයා සහ නිරීක්ෂ්‍යය අතර සම්බන්ධය වඩාත් පැහැදිලි වන්නේ යමෙකු තමන් ගැනම අධ්‍යනය කරන විට බවය. තමන් ජය ගත හැක්කේ තමන්ටමය යන්න කතා කරන්නේ බෞද්ධ චින්තනය තුල පමනක් බවත් යුදෙව් චින්තනයට ”තමා නිරීක්ෂණය කිරීම” කිසිසේත්ම කල නොහැකි බවයි. යුදෙව් චින්තනයට අනුව තමාට විමුක්තිය ලැබීම සදහා බාහිර නිරීක්ෂකයෙකු (ගැලවුම් කරුවෙකු) අවශ්‍ය වන බවයි.


මෙම තර්කන ක්‍රමයේ තීරනාත්මක ලක්ෂ්‍යයෙන් පසුව නලින්ද සිල්වා සන්සන්දනය කරන්නේ තමන් නැතහොත් නිරීක්ෂකයා ප්‍රශ්නයේ කොටස් කරුවෙකු වීම යන කාරනයට සම්බන්ධ චින්තනය බටහිර අනුභූතික ලෝකය සමග ගනුදෙනු කිරීමේදී යොදාගන්නා චින්තනය සමගය. සැකෙවින් කියතොත් වෙනස් පැරඩයිම් (paradigm ) දෙකක ක්‍රියාකාරීත්වය සම්බන්ධයෙන් පදනම් වන්නා වූ නියමයන් අමතක කර සිදුවීම් පිලිබද කතා කිරීමක් හා සමානවය. උදා. පෘතුවිය තුල ක්‍රියාත්මක ගුරුත්වාකර්ෂණ නියමයන් ක්වන්ටොම් ලෝකයට හෝ අභ්‍යවකාශයට අදාල නොවේ).

සෑම විටම තද ආතතිගත තත්වයක පසුවන නලින්ද සිල්වා අසන්නේ බුදුන් වහන්සේ වදාල අතක්කාවචර ධර්ම පිලිබද බටහිර අනුභූතික වාදීන්ට කීමට ඇත්තේ කුමක්ද යන්නයි. පංචාභිඥඥා වලින් ලබන දැනුම බටහිර අනුභූති වාදයට එකගද යන්නයි. මේ ආකාරයට කොහේවත් නැති තමාට අභිමුක නොවන අනුභූති වාදීන් යැයි සිතින් මවාගත් සතුරෙකුට අභියෝග කරයි.

~නලින්ද සිල්වා කියන්නේ මොකක්ද ?


නලින්ද සිල්වා කියන්නේ තමා සහ තමා නිරීක්ෂණය කරන දෙය පිලිබද ගැටලුව විසදිය හැක්කේ සිත දියුණු කිරීමෙන් බවයි , එනම් බුදුන් සොයා ගත් නිවන අවබෝධ කිරීමෙන් බවයි.
ඔහු විසින් ගොඩනගන නිරීක්ෂකයා යනු නිරීක්ෂ්‍යයේම කොටසක් යන්න පිලිගත හැකිය, එහෙත් “සිත දියුනු කලවිට” ඉන් මිදිය හැක්කේ කෙසේද ? “නිවන්” දුටු විට ඉන් මිදිය හැක්කේ කෙසේද යන්න පැහැදිලි නොවේ.
“සිත දියුණු කල විට” යනු සහ “නිවන” යනු නලින්ද සිල්වා තුල නෛසර්ගිකවම පහල වූ සාරාත්මක යමක්ද? බුදුන් පැවසූ නිසා ගොඩනැගුනු සාරාත්මක යැයි හැගෙන සංකල්පයක්ද?
(නලින්ද සිල්වා ඇතුලු බොහෝ බෞද්ධ දේශකයන් නිවන යනු කිසිදු සාරාත්මක දෙයක් නොවන බව පුන පුනා ප්‍රකාශ කරන නමුත් ඉන් ඔවුන් අදහස් කරන්නේ වාස්තවිකත්වයක් නොමැති තත්වයක් වුවත් නෛසර්ගික සාරයක් ඊට ඇතුලත් කරන අතර එසේ නොමැතිව එම සංකල්පය ඉදිරියට ගෙනයා නොහැකිය. එහෙත් ලැකානියානු අවිංඥානය යනු කිසිදු සාරයක් නොමැති හිස් භාශාමය ගොඩනැංවීමකි.)


නලින්ද සිල්වා මොකක් කීවද නලින්ද සිල්වා තර්ක කරන්නේද අනුභූතික තර්කයක් මතය ඔහු යොදාගන්නේද තමා සහ තමා නිරීක්ෂණය කරන දෙය අතර පවතින ගැටලුව විසදාගැනීමට අනුභූතික හේතුවක් සොයා ගැනීමටය. එබැවින් ඔහුට නිවන නැමැති සාරාත්මක සංකල්පයක් හෝ සිත දියුණු කර ගැනීම වැනි සාරාත්මක වාස්තවිකත්වයක් නැතිව අඩියක් හෝ ඉදිරියට යාමට නොහැකි වී ඇත. ඒ අනුව නලින්ද සිල්වා යනු වෙනස් චින්තනයක් ඇත්තෙකු නොව ඔහුම ගර්හන, දැඩි ආතතියකින් කෑගසන බටහිර යුදෙව් චින්තනයේම ගොදුරකි.

අනුභූතික වාදී චින්තකයන් ටත් එහා ගිය අනුභූතික චින්තකයෙකි.


එමෙන්ම නලින්ද සිල්වා යනු යටත් විජිත පුරවැසියෙකි, ඔහුට ඉන් මිදීමට කවර සබුද්ධික උවමනාවක් තිබුනද කල නොහැක්කකි. ඔහු එහි ගොදුරක් වීම ඔහුට හෝ වෙන කවරෙකුට හෝ වැලැක්විය නොහැක්කකි.


අප ගොඩනගන ප්‍රස්තුතය තුලින් මතු කරන්නේ තමා සහ තමා නිරීක්ෂණය කරන දෙය අතර ගැටලුව නලින්ද සිල්වා ඉදිරිපත් කරන ප්‍රවාදය තුලින් කිසිසේත්ම විසදාගත නොහැකි බවත් එය විසදා ගත්තේ යැයි සිතා ඔහු ගොඩනගන ලද සියලු ප්‍රවාදයන් හරහා ඔහු බටහිර අනුභූතික චින්තනයේම සාහසික ගොදුරක් වී ඇති ආකාරයයි.
නලින්ද සිල්වා යනු ඔහු ගැරහූ පිලිකෙව් කල බටහිර විද්‍යාව ඇතුලු දැනුමින් පෝශනය වූ අයෙකි. එබැවින් නලින්ද සිල්වා නැමති බටහිර දැනුම තුලින් ලෝකය දකින නිරීක්ෂකයාට එම නිරීක්ශකත්වයෙන් මිදී කිසිවක් දෙස බැලිය නොහැකිය. (මෙය නලින්ද සිල්වා ම ගොඩ නගන ප්‍රස්තුතයයි).එබැවින් නලින්ද සිල්වා මෙම බටහිර චින්තනයෙන් එලියට ගොස් එම චින්තනය පුපුරා හැරීමට කොතෙක් උත්සාහ කලද එය කල නොහැකිය, එවිට පුපුරන්නේ ඔහුත් සමගමය. එම චින්තනය පුපුරුවා හැරීම ට සැබෑ උවමනාවක් ඇත්තේ නම් කල යුත්තේ එම චින්තනය තුල ගිලී එහි නිශේදනයන් මතු කිරීමෙන් මිස යටත් විජිත ආධිපත්‍යය නිසා පසු ආවර්තිතව ගොඩ නැගෙන අපිට තිබුනා යැයි හැගෙන උත්කෘෂ්ඨත්වයක් සොයා යෑමෙන් නොවේ. නලින්ද සිල්වාගේ මෙම චින්තනය තුලින් සමාජයක් ලෙස අපිට උරුම වූයේ අතීතයේ තිබුනා යැයි සිතූ දිව්‍යලෝකයක් නොව ‘දෙමළුන් සමූල ඝාතනය කර’ සොයා ගත් ආර්ථික බංකොලොත් බාවයට පත් අසමත් රාජ්‍යයක් පමණක් බව ප්‍රත්‍යක්ෂ වී අවසන් ය.

ගැටලුව ස්ථානගත කල හැක්කේ මනෝවිශ්ලේෂණය තුලය.[Fantasy]
එමගින් හඟවන්නේ කෙනෙකුගේ විමුක්තියට අදාල අඩවිය ඇත්තේ අනෙකා තුල බවයි.

[The problem can be located in psychoanalysis. It indicates that the site of one’s liberation is in the other.]

චන්දන රණසිංහ.

ඔබේ අදහස කියන්න...