ෆැන්ටසිය ආශාවේ සිර වූ තැන් ලිහිල් කරන්නට දරන සියලු උත්සාහයන් අවසන් වන්නේ, ‘ආශාව’ නිරුවත්ව අප ඉදිරියේ ප්‍රදර්ශනය වීමෙනි. ‘ලාංකීය ධනවාදය’ මුළු මහත් 21 වැනි සියවස පුරාම ෆැන්ටසිමය වශයෙන් අසාර්ථක ව්‍යාපෘතියකි. 21 වැනි සියවස ආරම්භ වූයේ, එළිෆන්ට්පාස් පරාජයෙනි. ඉන්, සිංහල රාජ්‍යය දෙදරා ගියේය. වසර 2005 දී, උභයාර්ථයක් ජනිත කරමින් මහින්ද රාජපක්ෂ බලයට පැමිණෙන ලදී. පුද්ගලික ෆැන්ටසීන්ට උපරිම ඉඩක් ලබා දෙමින් LTTE යට එරෙහි යුද්ධය 2009 වර්ෂයේ දී සිංහලයාට ජයග්‍රහණය ලබා දෙමින් අවසන් විය. දේශපාලන අරගලය පොදු අවකාශය නම්, ආශාව පුද්ගලික එකකි. 2010- 2015 ගත වූයේ, පුද්ගලික ෆැන්ටසි සාගරයක ය. ආශාව යනු, තෘප්තිමත් කරගත හැකි යථාර්ථයක් ලෙස සියලු දෙනා දුටුවේය. රාජපක්ෂලා පමණක් පුද්ගලිකව විඳින ප්‍රහේලිකාමය විනෝදය සැමට ලබා දිය හැකි බව පෙන්වමින් 2015 දී ‘යහපාලනය’ ආරම්භ විය. එම කාලය තුළ ෆැන්ටසියට තිබූ සියලුම ඉඩකඩ විනාශ විය. ඉන්පසු, දිලිත් ජයවීර මතවාදී තලයේ දී ඉදිරිපත් කළ, පොළව මට්ටමේ දී බැසිල්ගේ ඉරණම තීන්දු කළ පාරිභෝගික භාණ්ඩය වූ ‘ගෝඨාභය’ 2019 දී වේදිකාවට පැමිණෙන ලදී. මෙම පුද්ගලික පාරිභෝගික භාණ්ඩය සිංහල ඩයිස්පෝරාව පවා මුසපත් කරවන ලදී. නමුත්, කෙටි කලකින් ස්වභාවික අහඹු විපතක් වූ කෝවිඩ් වසංගතය පැමිණි අතර ඉන් ආර්ථිකය ද බිඳ වැටී ‘අරගලය’ නම් පුද්ගලික ෆැන්ටසිය බිහි විය. කෙටි කලකින්, එය ද අවසන් විය. දැන්, අප ජීවත් වන්නේ ෆැන්ටසි අවසන් වූ යුගයක ය.[End of Fantasies]
කෙනෙකු ෆැන්ටසි ලෝකයකින් බිමට කඩා වැටෙනවා යනු, ඔහු හෝ ඇය ආශාවේ ක්ෂේත්‍රයට ඇද වැටීමයි. අපට රනිල් වික්‍රමසිංහ මගින් නිරූපණය වන්නේ, ආශාවේ ඔක්කාරජනක පැවැත්මයි. සියල්ල නැවත මුල සිට පටන් ගැනීමට බල කෙරී ඇති අතර සිංහල ආශාවේ මර උගුලෙන් ගැලවීමට අලුත් ෆැන්ටසියක් ද අනුර කුමාර හරහා ආරෝපණය වෙමින් පවතියි.
සමකාලීන සිංහල ෆැන්ටසියට තෝරා ගැනීම් දෙකක් ඇත. එකක්, අනුර කුමාර ය. අනෙක, විදේශගත වීම ය. ඉහත විකල්ප දෙකට අමතරව ඇත්තේ, ආශාවේ ගමන් පථය පමණි.
අපි දැන් ඉතාලි නව-යථාර්ථවාදයේ (Neo-realism) සිනමාව දෙසට හැරෙමු.
සාමාන්‍යයෙන්, ජහමනයන් සිතන්නේ ආශාව සහ දේශපාලන ක්‍රියාකාරීත්වය ඇත්තේ අන්ත දෙකක බවයි. ඒ අනුව, ආශාව පුද්ගලික වන අතර දේශපාලන අරගලය පොදුජන අවකාශයකි. මින් අදහස් වන්නේ, කෙනෙකුගේ ආශාව යම් මොහොතකට පසුව දේශපාලන ක්‍රියාකාරිත්වය අභිබවනය කරන බවයි. ඉතාලි නව – තාත්විකවාදයේ සුවිශේෂත්වය වන්නේ, එහි දී අවධාරණය වන්නේ මර්දනකාරී වටපිටාවක දී අධික අතෘප්තියක් සහ තෙහෙට්ටුවක් ආශාවේ මුහුණුවරින් ඉදිරිපත් කිරීමයි. මේ අර්ථයෙන්, ආශාව යනු, අතෘප්තිය යි. නව තාත්වික සන්දර්භය තුළ හොලිවුඩ්වල දී මෙන් හුදෙකලා පුද්ගලයන්ව හුදෙකලා කොට නොපෙන්වා ඔවුන්ව සංයුක්ත අරගලයක් තුළ සන්දර්භගත කරයි. නව තාත්වික සිනමා ආඛ්‍යානවල දී අපට සම්මුඛ වන්නේ, ෆැන්ටසි පිළිතුරු වලින් සෑහීමකට පත් නොවන ආශා කරන ආත්මයන් ය. ඒ අනුව, ආශාව පරිපූර්ණ කිරීම නොහැකියාවකි.
Bicycle Thieves- 1948
